[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Gadzała Piotr
III rok chemii inf.
Wyznaczanie stałej dysocjacji błękitu bromotymolowego metodą spektrofotometrii absorbcyjnej.
WPROWADZENIE:
Absorpcja światła, czyli pochłanianie-jest to osłabienie wiązki światła przechodzącej przez ośrodek materialny, będące wynikiem pochłaniania energii światła przez ośrodek. W wyniku absorbcji świetlnej część energii ulega zamianie na energię innego rodzaju tzn. wzrasta energia ośrodka. Miarą zdolności ośrodka do absorbcji świetlnej jest współczynnik absorbcji świetlnej (współczynnik pochłaniania światła, stała absorbcji światła) μ, który określa się jako względne zmniejszenie natężenia światła podczas przejścia drogi o jednostkowej długości:
μ=(1/I)∙(∆I/∆x), gdzie I-natężenie światła przed przejściem warstwy ośrodka o bardzo małej grubości ∆x, natomiast ∆I-to spadek natężenia światła przy przejściu przez tę warstwę.
Współczynnik absorbcji świetlnej zależy nie tylko od własności ośrodka, ale także od długości fali światła w ośrodku. W przypadku ośrodków jednorodnych tzn. takich, dla których μ ma w każdym punkcie ośrodka taką samą wartość, osłabienie wiązki światła podlega prawu Bouguera-Lamberta:
I = Io∙e-μd, gdzie Io- natężenie światła przed przejściem przez ośrodek , I- natężenie światła po przejściu przez warstwę ośrodka o grubości d, natomiast e=2,1782…podstawa logarytmów naturalnych.
Odwrotność 1/μ współczynnika absorpcji μ jest równa grubości warstwy osłabiającej natężenie światła e razy. Zależność μ od częstości drgań fali świetlnej nazywa się widmem absorpcyjnym (promieniowania).
II prawo Lamberta -Beera dotyczy rozcieńczonych roztworów substancji pochłaniających światło w nie pochłaniającym rozpuszczalniku: I=Io∙e-kbc , gdzie k jest stałą zależną od rodzaju substancji rozpuszczonej i od długości fali, niezależną zaś –jeśli stężenie c jest dostatecznie małe-od samego stężenia. Związek ten wynika z tego, że współczynnik pochłaniania roztworu jest tym większy, im więcej znajduje się w nim cząsteczek substancji pochłaniającej światło, czyli im większe jest stężenie roztworu.
W myśl tego prawa zależność absorbancji od stężenia powinna mieć charakter liniowy. Niestety nie zawsze tak jest i często mamy do czynienia z różnego rodzaju odchyleniami, które wywołane są przez :
1.podstawowe ograniczenia praw:
-prawo spełnione jest dla roztworów rozcieńczonych, c<10-2mol/dm3,wtedy molowy współczynnik absorpcji e nie zależy od współczynnika załamania światła n;
-można założyć, że jedynym oddziaływaniem promieniowania elektromagnetycznego z substancją rozpuszczoną jest absorpcja promieniowania;
2.czynniki chemiczne, które powodują odchylenia od prostoliniowego przebiegu absorbancji są związane z reakcjami chemicznymi zachodzącymi w analizowanym roztworze. Zmianie pH jak również zmianie stężenia roztworu mogą towarzyszyć: dysocjacja, polimeryzacja, solwatacja, asocjacja czy reakcje kompleksowania;
3.czynniki aparaturowe, które powodują odchylenia od prostoliniowości związane z brakiem monochromatyczności czy występowaniem promieniowania rozproszonego.
OPIS ĆWICZENIA:
Błękit bromotymolowy przybiera różne barwy w zależności od pH, co można łatwo zaobserwować wykonując ćwiczenie. Przy pH<4 występuje kwasowa forma prawie niezdysocjowana zabarwiona na żółto, natomiast przy pH>10 forma praktycznie dysocjowanej soli o barwie niebieskiej. Przy pośrednich wartościach pH obecne są obydwie formy w roztworze, a ich stosunek ilościowy zależy od wartości pH roztworu.
Dysocjację błękitu bromotymolowego, który jest kwasem słabym można przedstawic:
HA «H+ + A- ,
a stałą dysocjacji można wyrazić:
K = cAcH/cHA
Absorpcja promieniowania przez roztwór jak już wcześniej wspominałam od długości fali przechodzącej przez roztwór. Zatem miarą absorpcji promieniowania jest ekstynkcja E:
E = lg(Io/I)
Ekstynkcja powiązana jest ze stężeniem substancji absorbującej:
E = e∙c∙d , gdzie c-stężenie substancji absorbującej , d-grubość warstwy , e-molowy współczynnik absorpcji .U nas d = 1 zatem mamy :
E = e∙c.
Wartość e zmienia się wraz ze zmianą długości fali, toteż zależność E =f(l) nazywa się widmem absorpcyjnym. Wraz ze zmianą pH roztworu zmienia się charakter widma absorpcyjnego barwnika w związku ze zmianą stężeń jego formy kwasowej i zasadowej. Dla błękitu bromotymolowego pomiędzy wartościami pH 4-10 współistnieją obie formy. Wobec czego ekstynkcja tego roztworu równa jest sumie ekstynkcji formy kwasowej i zasadowej:
E= EHA + EA- =eHAcHA + eA-∙cA-
Wartości eHA i eA wylicza się z zależności: E= e∙c i z pomiarów ekstynkcji roztworów
pH = 2,02 (wartość eHA) i pH = 10,17(wartość eA-), bo w roztworach tych istnieje tylko 1 forma barwnika.
Otrzymane z pomiarów wartości ekstynkcji o różnym pH są równe:
E = er∙ c , gdzie c to stężenie błękitu bromotymolowego , natomiast er to molowy współczynnik absorpcji .
Ostatecznie można przedstawić z wyżej wymienionych wzór na stałą dysocjacji:
log K = -pH + log [(eHA-er )/( er - eA-)]
Aby wyznaczyć punkt izobestyczny krzywe widm absorpcji musza się przeciąć w jednym punkcie.
OBLICZENIA:
W ćwiczeniu należało przygotować 7 roztworów błękitu bromotymolowego zgodnie z tabelą poniżej:
Nr roztworu
Objętość wyjściowego roztworu błękitu bromotymolowego [cm3]
Objętość roztworu buforowego[cm3]
pH roztworu buforowego
1
2
3
4
5
6
7
2
2
2
2
2
2
2
18
18
18
18
18
18
18
2,02
4,80
5,90
6,90
7,60
8,68
10,17
Dla tak przygotowanych roztworów przeprowadziłem pomiary ekstynkcji w zakresie długości fali l = 440-700nm w celu uzyskania widma absorpcji dla roztworów o danym pH oraz w celu wyznaczenia punktu izobestycznego.
Wyniki pomiarów ekstynkcji roztworów o określonym pH w danych zakresach fali przedstawiłam w tabeli zamieszczonej poniżej:
Długość fali [nm]
pH = 2,02
pH = 4,80
pH = 5,90
pH = 6,90
pH = 7,60
pH = 8,68
pH = 10,17
E
er
E
er
E
er
E
er
E
er
E
er
E
er
440
0,587
0,539
0,588
0,374
... [ Pobierz całość w formacie PDF ]