[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Neurotyczna osobowość – Karen Horney
1. Neurotyczna potrzeba uczucia i uznania.
Potrzebę tę charakteryzuje niewybiórcze pragnienie podobania się innym i spełniania ich oczekiwań. Jednostka zabiega o dobrą opinię innych i jest niezwykle wrażliwa na wszelkie oznaki odtrącania czy nieprzychylności.
2. Neurotyczna potrzeba „partnera", który weźmie w swe ręce życie danej osoby.
Osoba mająca taką potrzebę jest pasożytem. Przypisuje nadmierną wartość miłości i obawia się bardzo, że zostanie porzucona i osamotniona.
3. Neurotyczna potrzeba zamykania swego życia w wąskich granicach.
Człowiek odczuwający taką potrzebę jest niewymagający, zadowala się małym, woli pozostać na uboczu i nade wszystko ceni skromność.
4. Neurotyczna potrzeba władzy.
Potrzeba ta wyraża się w pożądaniu władzy dla niej samej, w zasadniczym braku szacunku dla innych oraz w bezkrytycznej gloryfikacji siły i pogardzie dla słabości. Jednostka, która obawia się sprawować władzę otwarcie, może starać się kierować innymi, wykorzystując ich dzięki swej wyższości intelektualnej. Inną odmianą tego popędu władzy jest potrzeba wiary we wszechmoc woli, przekonanie, że można dokonać wszystkiego po prostu przez posłużenie się siłą woli.
5. Neurotyczna potrzeba wykorzystywania innych.
6. Neurotyczna potrzeba prestiżu.
O samoocenie osoby z taką potrzebą decyduje to, jak duże uznanie okazują jej inni.
7. Neurotyczna potrzeba podziwu własnej osoby.
Jednostka odczuwająca taką potrzebę ma wyolbrzymiony obraz własnej osoby i pragnie być podziwiana za to, co sobie przypisuje, a nie za to, czym naprawdę jest.
8. Neurotyczna ambicja dotycząca osobistych osiągnięć.
Człowiek mający taką ambicję chce być rzeczywiście najlepszy i dąży do coraz większych osiągnięć w wyniku podstawowego braku poczucia bezpieczeństwa.
9. Neurotyczna potrzeba samowystarczalności i niezależności.
Rozczarowawszy się w swych próbach nawiązania ciepłych, satysfakcjonujących stosunków z ludźmi, jednostka odsuwa się od innych i nie chce wiązać się z nikim ani z niczym. Staje się „samotnikiem".
10. Neurotyczna potrzeba perfekcji i nienaruszalności.
Obawiając się popełnienia błędów i spotkania się z krytyką, osoba odczuwająca taką potrzebę stara się być niedostępna i nieomylna. Nieustannie poszukuje w sobie skaz, aby można je było zamaskować, zanim staną się widoczne dla innych.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]