[ Pobierz całość w formacie PDF ]
10.5 Immanuel Kant, Krytyka czystego rozumu, 118. PrzestrzeŃ i czas
Przestrzeń nie jest pojęciem empirycznym. Nie wychodzi z doświadczenia zew. Żeby odnieść wrażenie o
czymś, trzeba już wcześniej mieć wyobrażenie przestrzeni. Przestrzeń jest koniecznym wyobrażeniem a priori
leżącym u podłoża wszelkich danych naocznych. Nie można wyobrazić sobie braku przestrzeni, można
wyobrazić brak przedmiotu weń. Jest to warunek możliwości zjawisk. Jest czystą naocznością. Wyobrażamy
sobie przestrzeń jako nieskończoną daną wielkość. Przestrzeń jest formą zjawisk zmysłowych zewnętrznych
tzn. podmiotowym warunkiem zmysłowości.
Wszystko to samo o czasie.
Czas nie jest czymś istniejącym samo dla siebie. Nie jest określeniem rzeczy. Jest podmiotowym warunkiem
pod którym jedynie mogą się w nas odbywać naoczne oglądania.
Naoczność – bezpośrednie ujmowanie czegoś w spostrzeżeniu lub wyobrażeniu.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]